بازگشت
چندسروده از ماريا دارو
ماریا دارو ماریا دارو

                          پیدا تو ئی                                      

پیدا توئی  پیدا تو ئی            ائینه  رویا توئی

در دیده بیدار من                شب ها توئی شب ها توئی

در بین کهکشان توئی          شب نور اختران  توئی

                  پیدا توئی   پیدا توئی

در اسمان تو بخت من             در بحر کشتی وتخت من

پیش از زهل ومشتری            در اسمان تنها توئی

                 پیدا توئی   پیدا توئی

زمین دلم جای توست             در مردمکم پای توست

هرسو منگرم واه توئی          ز زمین تا ثریا توئی

                پیدا توئی  پیدا توئی

من اهوی رمیده ام               در دشت ها خوابیده ام

ابرو کمان  پنهان مشو         صیاد قلب ما توئی 

                پیدا توئی   پیدا توئی

چو لاله داغ دیده ام            در پای تو پاشیده ام

بوسه بکف پا منم             سرو بلند بالا توئی

             مجنون منم  لیلا توئی

             پیدا توئی   پیدا توئی

فرشته زیبای من              شهد دل شیدا من

در بستر تنهائی ام            در گوش لولوگویا توئی

             پیدا توئی  پیدا توئی

            درقلب بی صدای من

          غوغا توئی  غوغا توئی

در محفل رندان توئی       سرمست وغزل خوان توئی

در روشنی ودرتاریکی     چونور فروزان توئی

              پیدا توئی پیدا توئی 

             گریان منم وخندان توئی

دربزم و نظم عاشقان       در محفل شب نشینان

می َفراق خسته گان        چون ساغر دستان توئی

           پیدا توئی  پیدا توئی

از حادثه لرزان مشو       چون زلف پریشان مشو

بگذار پریشانی برمن      چو غنچه شادان توئی

           پیدا توئی  پیدا توئی

دربستر تنهائی ام           درشب های زنده داری ام

در تار وپور وجودم        چو خون در جریان توئی

            پیدا توئی پیدا توئی

ای نازبوی بسترم         رویآ یت کشم در برم

دانم بجان بسملم          (دارو)توئی درمان توئی

         پیدا توئی  پیدا توئی

        در عالم  رویآ  توئی

بتاریخ 12می سال 1992 در  ویانا  تحریر شد

 

 

 

               هویدا شده ئی تو

در ائینه چشمم هویدا شده ئی تو

در قلب بی صدایم چه غوغا شده ئی تو

در عالم خیا ل اندیشه خوش داشتم

سکوتم را شکستی چه بلا شده ئی تو

با تیر عشق مزن که قلبم شده بسمل

چشم چو بارانم راخشک وصحرا شده ئی تو

سالهاست رهی خانه عشاق می جستم

سر نخ گمشد ه را پیدا شده ئی تو

دروادی  تنهاهی زهجرت  به فغانم

با درد هجرانت در دل پایا شده ئی تو

در دو راهی عشق دلم وسوسه دارد

دو راهی دل را یک ویکتا شد ه ئی تو

 در عشق المناک به صبوری تو تحسین

گنج گمشده را مگر پیدا شده ئی تو

ما را زجنون عشق هدف مندت چه سوداست

تا هدف بدست اری واه چه رسوا شده ئی تو

 بتاریخ اول اپریل سال 2006-04-09 تحریر شد

 

 

 

                سفر بی پایان

شبی در نیمه راه بودم          با یک طفلک تنها بودم

زتنهائی حراسیدم                زطفلک خواب  دزدیدم

او را در سینه فشردم           نجوا ء گریه شنید م

به بیخ گوشم کردغوغا         زبربادی این دنیا

شنیدم او چنان میگفت          مگردر خواب هذیان میگفت

دو چشم گوهرش برمن        هزار راز پنهان میگفت

چوغنچه می کشود لب         به خنده میزد صد هیبت

دیدم خاموش شد دردوشم      بوسه دزدید از گوشم

چوغرق خواب بودطفلک      پراضطراب بود طفلک    

سبب را من شدم جویا          سرش از دوش کردم بالا

گفتا که از بالا پایانم            چرا من غرق گریانم

با ازرائیل دعوایم شد          پدر از چنگ رهایم شد

سرش را میکردم بالا         غرق گریان و وایلا

گفت خدا گر پدر داشتی       پدرم ور نمیداشتی

تو بردیش به مقام علیا         مرا پرتاب در سفلی

چوافروختی نور رحمت      مگیرش باز مده زحمت

که منم کودک جاهل           روانم در چنین ساحل

چه خوردم نعمت دنیا          که غرقم در چنین غم ها

چرا شد تلخ کام من            در این تاریکی شام من

ستاره ها هم میخندند          به حرف در فشان من

منم گر کودک معصوم        در نیمه راه بی مهفوم

سفر کردی دراز چو مو     زحمات بعد از این  انبوه

ز وطن بی نیاز شدم          سیاه بخت همچو زاغ شدم

خانه و آشیانم رفت            پدر مهربانم رفت

مادر پیر زال من              نمیداند  زحال من

پدرم را بده عمر دو باره     سفرم را بکن  چاره

چون طفلم پاک ومقدس       خالق از تو جویم الفت

طفل را نهادم به پهلو         دو چشمش کرد بمن طلوع

نگاهی سوی پدر کرد         مرا از قصه خبر کرد

پدر روح زتن جدا میکرد     زیر اب پدرود دنیا میکرد

وداع کرد دنیاء دون را        شام چون زلف شبگون را

 

 

 

 


May 21st, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان